نشانه های آلزایمر زودرس در افراد چیست؟

آلزایمر نوعی بیماری دمانس است که در افراد کهنسال دیده می شود. با اینحال این بیماری ممکن است قبل از سن 65 سالگی نیز در افراد دیده شود. بیماری آلزایمر باعث ایجاد مشکلات حافظه می شود و نشانه های مرتبط متعددی را ایجاد می کند. بر اساس مطالعات انجام شده آلزایمر شایع ترین شکل از دمانس است.

نشانه ها و علائم

نشانه ها و علائمی وجود دارد که نشان می دهد از دست دادن حافظه مربوط به بیماری آلزایمر است. اگر فردی یک یا چند مورد از این نشانه ها را تجربه کند باید با پزشک خود مشورت نماید.

از دست دادن حافظه که با فعالیت های روزمره تداخل دارد:

رایج ترین نشانه بیماری آلزایمر از دست دادن حافظه است. فردی که از دست دادن حافظه را تجربه می کند ممکن است:

– اطلاعاتی که اخیرا یاد گرفته است را فراموش کند

– یک بحث را چند بار تکرار نماید

– به دنبال مواردی باشد که به بهبود حافظه کمک می کند

– رویدادها و تاریخ های مهم را فراموش می کند.

با افزایش سن فراموش کردن گاه به گاه طبیعی است. معمولا از دست دادن حافظه ای که با آلزایمر مرتبط نیست در برگیرنده فراموش کردن نام فرد است اما بعدا این نام را به خاطر می آورد.

با انجام دادن وظایف روزمره و تکمیل آن مشکل دارد:

یکی دیگر از نشانه های اولیه آلزایمر زمانی است که فرد در تکمیل وظایف خود با مشکل مواجه شود. فردی که با آلزایمر زودرس دست و پنجه نرم می کند ممکن است:

– نداند چگونه به فروشگاه، رستوران یا محل کار خود برود

– در برقراری تعادل با بودجه کار و خانه مشکل داشته باشد

– قوانین بازی های شناخته شده را فراموش کند.

برخی از اوقات، افزایش سن می تواند چنین شرایطی را ایجاد کند. اما اگر فردی از یک تلفن سال ها استفاده کرده باشد و به طور ناگهانی نحوه استفاده از آن را فراموش کند، ممکن است با آلزایمر روبرو شده باشد.

در حل مشکل یا برنامه ریزی مشکل داشته باشد:

افرادی که با آلزایمر زودرس دست و پنجه نرم می کنند ممکن است در یافتن جهت ها، حل مشکلات و تمرکز کردن مشکل داشته باشند.

ممکن است در مورد موقعیت و زمان دچار سردرگمی شوند:

یکی دیگر از نشانه های آلزایمر زودرس سردرگمی در مورد زمان یا موقعیت است. فرد ممکن است در پیگیری فصل ها، ماه ها و حتی روزها دچار مشکل شود.

به طور مکرر جای اشیا را گم می کند و نمی تواند آن ها را بیابد:

بیشتر افراد اشیای خود را گاه به گاه گم می کنند اما معمولا بعد از جستجو کردن آن ها را می یابند. فردی که با آلزایمر دست و پنجه نرم می کند ممکن است در یافتن جای اشیا دچار مشکل شود و نداند آن ها را کجا گذاشته است. این موضوع باعث می شود یافتن اشیای گم شده برای افراد دشوارتر باشد.

در نوشتن و صحبت کردن مشکل داشته باشد:

فرد ممکن است نتواند به مکالمه ادامه دهد . در این شرایط او در نوشتن افکار خویش مشکل خواهد داشت. او ممکن است در وسط مکالمه دست از حرف زدن بردارد و نتواند جملات بعدی را پیدا کند.

دچار تغییر در خلق و خو یا شخصیت شود:

فردی که آلزایمر دارد ممکن است دچار سردرگمی، اضطراب، شک یا افسردگی شود. او این نشانه ها را به شکل های مختلفی همچون در منزل، در محل کار یا در موقعیت های ناشناخته نشان می دهد. او ممکن است در مورد این تغییرات نا امید شود و دچار عصبانیت گردد.

از فعالیت های اجتماعی یا کار کردن با دیگران اجتناب می کند:

با توسعه بیماری آلزایمر، فرد ممکن است از شرکت کردن در فعالیت های اجتماعی سر باز زند و نتواند از محیط کار خود لذت ببرد.

فاکتورهای خطر

بر اساس مطالعات انجام شده، سن یکی از فاکتورهای خطر اصلی برای بیماری آلزایمر است.

از سن 65 سالگی به بعد، خطر توسعه بیماری آلزایمر هر 5 سال یکبار، دو برابر می شود. در سن 65 سالگی، فرد 50 درصد خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را خواهد داشت. یکی دیگر از فاکتورهای خطر ابتلا به چنین شرایطی ژنتیک است. فردی که در خانواده خود سابقه ابتلا به چنین بیماری را داشته ممکن است بیشتر از دیگران در معرض این بیماری قرار گیرد. محققان هنوز نمی دانند چرا بیماری آلزایمر در سنین جوانی توسعه پیدا می کند. با اینحال طیف سنی شناخته شده برای ابتلا به این بیماری در دهه های 30، 40 و 50 سالگی است.

درمان

درمان این بیماری بر روی مدیریت نشانه ها تمرکز دارد و هنوز درمان شناخته شده ای برای این بیماری یافت نشده است. داروهایی وجود دارد که می تواند به بهبود حافظه کمک کند. اگر این داروها در مراحل اولیه پیشرفت بیماری مورد استفاده قرار گیرند بسیار موثر خواهند بود. پزشکان می توانند بر اساس شرایط بیمار داروهایی را تجویز نمایند.

نتیجه گیری

هنوز درمانی برای بیماری آلزایمر کشف نشده است اما برخی از گزینه های موجود می تواند به افراد مبتلا کمک کند. تشخیص اولیه می تواند روند پیشرفت را کند نماید اما از بروز آن پیشگیری نخواهد کرد. فرد با افزایش سن بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری آلزایمر قرار خواهد گرفت به خصوص اگر در خانواده خود سابقه ابتلا به این بیماری وجود داشته باشد. اگر فردی به وجود این بیماری در خود یا عزیزانش شک کرد باید با پزشک متخصص مشورت نماید. پزشک می تواند از روش های تشخیصی مختلف برای بررسی شرایط موجود استفاده کند.

چرا موها رشد نمی کنند و نازک می شوند؟

در مورد نازک شدن موهای خود نگران هستید؟ژنتیک و افزایش سن نقش مهمی در تعیین رشد موها دارد. الگوی وراثتی، استرس فیزیکی و روحی، تغییرات ناگهانی در هورمون ها، مشکلات تیروئیدی، کمبود مواد مغذی، آسیب ناشی از مواد شیمیایی، عفونت های پوست سر، آلوپسی آره تا و برخی از داروها می توانند رشد موها را متوقف کنند. موها تنها نیم اینچ در ماه رشد پیدا می کنند. چرخه رشد کلی یک تار مو بین 3 الی 5 سال طول می کشد. معمولا موهای پوست سر به طور مداوم رشد نمی کنند. هر فولیکول مو وارد فازهای مختلفی می شود. در این مقاله قصد داریم دلیل رشد نکردن موها و نازک شدن آن ها را با هم مرور کنیم.

ژنتیک

همانند رنگ مو، طول و ضخامت موها نیز تحت تاثیر ژن ها قرار دارند.در برخی از افراد موها زودتر وارد فاز رشد می شود اما در برخی از افراد اینگونه نیست. اگر بتوانید ژنتیک خوبی در این مورد داشته باشید موهایتان سریع تر رشد می کند و می تواند ضخامت خوبی هم داشته باشد.

سن
سن نیز موها را تحت تاثیر خود قرار می دهد. البته همه ما می دانیم که افزایش سن باعث از دست رفتن رنگدانه ها و سفید شدن موها می شود. اما به خاطر داشته باشید که افزایش سن می تواند نرخ رشد موها را کاهش دهد و باعث نازک تر شدن موها شود.

آلوپسی آره تا

آلوپسی آره تا یکی از شرایط خودایمنی است که در آن سیستم ایمنی به اشتباه به فولیکول های مو حمله می کند. همین امر باعث می شود مو بریزد. در برخی از موارد مو حتی به طور کامل می ریزد. ژنتیک نقش مهمی در توسعه این شرایط دارد. همچنین مطالعات نشان می دهد افرادی که سندرم داون ، بیماری تیروئیدی و آسم دارند بیشتر در معرض این نوع ریزش مو هستند. در بیش از 90 درصد موارد، رشد موها باز می گردد و نقاطی که دچار طاسی شده اند در عرض 12 ماه خود به خود ناپدید می شوند. دارو و نوردرمانی نیز ممکن است توسط پزشک توصیه گردد.

الگوی طاسی وراثتی

الگوی طاسی وراثتی به عنوان شایع ترین دلیل ریزش مو محسوب می شود. این شرایط به خاطر ترکیبی از فرآیند پیری، سطح هورمون ها و ژنتیک ایجاد می شود. در افرادی که چنین شرایطی را دارند، چرخه رشد طبیعی موها به خاطر تاثیر هورمون های مردانه تغییر پیدا می کند و همین امر باعث نازک تر شدن و کاهش رشد موها می شود. در این زمان، رشد موها ممکن است در بخشی از سر به طور کامل متوقف شود.

استرس فیزیکی و روحی

استرس فیزیکی و روحی می تواند محرک شرایطی باشد که باعث ریزش مو می شود. در افرادی که چنین شرایطی را دارند، 30 درصد موها رشد خود را متوقف می کنند و وارد فاز استراحت می شوند.

استرس های شدید روحی یا سایر فاکتورهایی که بدن را تحت استرس قرار می دهد می تواند باعث بروز این شرایط شود.

تغییرات هورمونی

تغییرات شدید و ناگهانی هورمونی همچون مواردی که در دوران بارداری و یائسگی دیده می شود می تواند باعث متوقف شدن رشد موها گردد. اما ریزش موی مرتبط با این شرایط بین6 الی 24 ماه برطرف می شود. تغییرات هورمونی مرتبط با سندرم تخمدان پلی کیستیک نیز می تواند به ریزش مو منجر شود.

مشکلات تیروئیدی

مشکلات تیروئیدی نیز می تواند به ریزش و نازک شدن موها منجر گردد. غده تیروئید هورمون های تیروئیدی را تولید می کند و همین امر باعث می شود فعالیت های متعددی همچون متابولیسم تنظیم گردد. نبود هورمون کافی تیروئید یا تولید بیش از حد این هورمون ها می تواند بر روی رشد موها تاثیر بگذارد. شما ممکن است متوجه سایر نشانه های مرتبط با این بیماری شوید.

داروهای خاص

مصرف برخی از داروها نیز می تواند باعث ریزش مو یا نازک شدن آن ها شود. بیشتر این داروها در برگیرنده داروهای کنترل بارداری، مسدودکننده های کانال کلسیم، رتینوئیدها، مسدود کننده های بتا، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، برخی از داروهای ضد افسردگی هستند. این داروها می توانند جلوی رشد موها را بگیرند و باعث ریزش آن ها شوند. اگر بعد از مصرف داروی جدید متوجه ریزش مو شدید حتما با پزشک خود مشورت نمایید.

کمبود مواد مغذی همچون آهن، پروتئین، روی یا بیوتین

کمبود مواد مغذی می تواند رشد موها را متوقف کند. تحقیقات انجام شده نشان می دهد کمبود آهن یکی از فاکتورهایی است که به ریزش مو منجر می شود. اگر کمبود آهن دارید ممکن است نشانه هایی همچون خستگی، تنگی نفس و دست و پای سرد را تجربه نمایید. کمبود روی، بیوتین یا پروتئین نیز می تواند به کاهش یا ریزش مو منجر شود. این کمبودها معمولا در افرادی دیده می شود که رژیم غذایی محدودی دارند یا از مشکلات خاصی رنج می برند.

عفونت های پوست سر

عفونت های قارچی پوست سر نیز می تواند باعث ریزش مو ها و نازک شدن آن ها شوند. ممکن است در این شرایط پوست سرتان بخارد، متورم شود، نواحی قرمزی داشته باشد. وجود این موارد نشان دهنده عفونت قارچی است. بهتر است این شرایط را به کمک پزشک درمان کنید.

اسیب ناشی از مواد شیمیایی و آرایش موها

استفاده از اکستنشن موها، آراستن موها با مواد شیمیایی و محکم بستن موها می تواند باعث ریزش و نازک شدن موها گردد.
استفاده طولانی مدت از این موارد به فولیکول مو اسیب وارد می کند و می تواند به ریزش دائمی موها منجر شود . سعی کنید از این موارد تا حد امکان کمتر استفاده کنید.